Planckova konstanta

Planckova konstanta je jedna od osnovnih fizikalnih konstanti, koja se ne pojavljuje u okviru klasične fizike, ali se kao veličina često pojavljuje u kvantnoj mehanici. Planckova konstanta iznosi: h = 6.626 0693 × 10 − 34 J ⋅ s = 4.135 667 43 × 10 − 15 eV ⋅ s {\displaystyle h=\,\,\,6.626\ 0693\times 10^{-34}\ {\mbox{J}}\cdot {\mbox{s}}\,\,\,=\,\,\,4.135\ 667\ 43\times 10^{-15}\ {\mbox{eV}}\cdot {\mbox{s}}} U mnogim slučajevima pogodno je uvesti veličnu redukovane Planckove konstante (ponekad se naziva Diracova konstanta), koja je definiše kao: ℏ ≡ h 2 π = 1.054 571 68 × 10 − 34 J ⋅ s = 6.582 119 15 × 10 − 16 eV ⋅ s {\displaystyle \hbar \equiv {\frac {h}{2\pi }}=\,\,\,1.054\ 571\ 68\times 10^{-34}\ {\mbox{J}}\cdot {\mbox{s}}\,\,\,=\,\,\,6.582\ 119\ 15\times 10^{-16}\ {\mbox{eV}}\cdot {\mbox{s}}} Dimenzija Planckove konstante je (N·m·s), što je također dimenzija fizikalne veličine poznate kao akcija. Planckova konstanta prvi je puta uvedena u okviru tumačenja zračenja crnog tijela od strane Maxa Plancka, što je predstavljalo početak stvaranja kvantne mehanike. Simbol ℏ {\displaystyle \hbar } u Bosanskom jeziku se jeziku najčešće čita kao "će", mada se koristi i engleska formulacija "h bar", jer je u pitanju simbol koji je uglavnom identičan ćirilićnom slovu ћ.